Niet meer goed auto kunnen rijden, slecht te been of alleen thuis en toch naar de ADO wedstrijden willen? Stichting de Grijze Reigâhs haalt ouderen thuis op en zet ze ook weer thuis af na thuiswedstrijden. ,,Het maakt niet uit of we winnen of niet, ik ga mee voor de gezelligheid.”
,,Vroeger liep je gewoon naar de wedstrijd in het Zuiderpark, dat gaat niet meer zo makkelijk in het nieuwe stadion en zeker niet als je wat ouder bent.”, vertelt Cor van Welbergen, mede-oprichter van Stichting De Grijze Reigâhs. Als trouwe ADO-supporter hoopt hij tot zijn allerlaatste dag bij de wedstrijden te kunnen zijn. Maar wat als hij straks niet meer zelf naar de wedstrijden kan?
Daarom werd op 1 februari 2019 de stichting geboren met als motto ADO’s leuze: ‘Nooit meer naar huis, nooit meer naar huis, voetballen kijk je niet voor de buis.’ Want, zegt Van Welbergen, er is niets leuker dan samen de voetbalwedstrijd kijken op de tribune. Ook wil de stichting inspelen op de vergrijzing in Den Haag en omstreken. ,,Als de mensen ouder worden, betekent dat ook dat de supporters ouder worden. Daar moet je op inspelen.” Met het idee wonnen ze in 2018 de Dromen Denken Doen Award, van de Haagsche Business Club. Wat een mooie start was om de stichting van de grond te krijgen.
Inmiddels voorzien ze, met steun van de gemeente Den Haag, Fonds 1818 en de Rabobank, nu al vijf jaar zo’n dertig leden uit Den Haag, Delft en Zoetermeer van vervoer, plezier en een hapje en een drankje. Van Welbergen: ,,En dat voor vijfentwintig euro, met alles erop en eraan.” Voor de leden uit Zoetermeer is het twintig euro, omdat ze daar zo aardig zijn geweest gratis vervoer aan te bieden.
Het stadion zit nu al een hele tijd niet meer in het Zuiderpark, toch kijken veel supporters met nostalgie terug naar toen. ,,Elke veertien dagen ging ik als vijftienjarige jongen met mijn broer naar de wedstrijd, dat waren gouden tijden. De wedstrijden waren ons lust en leven”, zegt Rob Baks (65). Hij gaat graag mee met de wedstrijden voor het onderlinge contact met de andere leden. Voor hem en vele andere supporters was het stadion in het Zuiderpark dicht bij huis of makkelijk te bereiken met het openbaar vervoer. Nu ben je lang onderweg, het aanvragen van een invalidenkaart is zo makkelijk nog niet en als je geen auto meer kan rijden, is het moeilijk om er überhaupt te komen.
Bij De Grijze Reigâhs zorgen ze voor de groep supporters die niet meer makkelijk bij het stadion kan komen van begin tot eind. Ze pikken je thuis op en zetten je af bij het stadion, hier wordt dan in de Brasserie in het stadion een kopje koffie gedronken met wat lekkers, aan lange tafels een uur voor de
wedstrijd. ,,Er is alleen wel één vereiste.”, zegt lid Jaap Spaans: ,,Je moet grijs haar hebben of kaal zijn.” Er wordt hard gelachen, de sfeer zit er al goed in.
Sommigen zijn de afgelopen vijf jaar trouwe leden geweest en gaan bijna elke wedstrijd mee. Ook schuiven er wekelijks nieuwe leden aan. ,,Het is de eerste keer dat ik mee ga.”, vertelt Arie Plugge (68), ,,Ik vind het schitterend. Samen naar de wedstrijd en dan ook nog worden opgehaald en thuisgebracht. Kan je het nog mooier krijgen?”
Plugge heeft sinds hij tien jaar oud was gewerkt in de viswinkel van zijn opa. Later heeft hij de zaak overgenomen. ,,Ik heb achtenvijftig jaar, bijna elke dag gewerkt. Dus ik ging niet vaak naar de wedstrijden. Maar als je kon, dan ging je natuurlijk!” Nu de viswinkel is overgenomen, kan hij tot zijn grote geluk weer vaker naar de wedstrijden. En gelukkig hoeft hij niet alleen.
,,Je ziet bij veel ouderen de angst om naar buiten te gaan, maar ook is eenzaamheid een groot probleem.”, vertelt Van Welbergen. ,,Vooral na corona zijn niet veel ouderen meer gewend om op pad te gaan. Daarom proberen we hen uit hun isolement te trekken en een duwtje in de rug te geven om toch de deur uit te gaan.” Ieder lid heeft zo zijn of haar eigen motivatie om met de groep mee te gaan. Mevrouw Harmke Doorschot (90) is zo goed als in het oude ADO stadion geboren. ,,Mijn vader was bestuurslid van ADO en later ben ik getrouwd met een van de scheidsrechters.” Dus een wedstrijd missen, zit er voor haar niet in.
Samen met mevrouw Danny Kila (82) brengt ze elke wedstrijd de mascotte van de Grijze Reigâhs met zich mee, een grote knuffel ooievaar die ze zelf met wol een grijze vacht hebben gegeven. ,,De afgelopen jaren nam een ander lid de mascotte altijd mee, maar zij is nu 96 en het lukt haar niet meer om mee te gaan. Wij hebben de voogdij over de knuffel gekregen.” Trots zitten ze elke wedstrijd met de Grijze Reigâh op schoot op de tribune.
Na het rondje koffie, krijgt iedereen een groen of geel dekentje uitgedeeld om de benen warm te houden tijdens de wedstrijd. Terwijl veel ouderen misschien niet meer goed te been zijn, lijkt dat tijdens de wedstrijd als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Want bij elk doelpunt springt het grootste gedeelte op om te juichen en uit volle borst ‘Oh Oh Den Haag’ te zingen.
De fanatiekelingen zitten op het puntje van hun stoel. ,,Broodje paling! Lampenkap! Rennen dan smeerkees!” Vooral oprichter Van Welbergen houdt zich niet in. ,,Ik ben misschien fanatiek, maar het gaat er niet om of we winnen op zo’n dag. Samen op die tribune zitten, dát is het belangrijkste.”
In al zijn jaren als ADO-supporter heeft hij alle hoogte- en dieptepunten van de club meegemaakt. ,,De succesjaren van ADO waren prachtig en maar ook slechte tijden, toen bijvoorbeeld de ME in 1987 het veld om kwam, moesten we rennen voor ons leven.”
Dit seizoen is extra bijzonder voor De Grijze Reigâhs. ,,Na de corona jaren en het verlies van ADO tegen Excelsior, was het ook voor de stichting een gekke tijd. Dit is het seizoen dat we écht van start kunnen gaan.”, zegt Van Welbergen opgetogen. Ze hopen dat elk jaar weer meer ouderen zich aansluiten. En op de vraag waarom iedereen met de Grijze Reigâhs meegaat roepen bijna alle leden in koor: ,,Dat kan je toch zelf ook wel bedenken? Voor de gezelligheid natuurlijk!”
© AD 21-01-24
